Serbšćinu interaktiwnje dožiwjeć

Rjenje by było, by-li so nam radźiło, we wokolinje towarstwo załožić, kotrež so ze serbskimi temami zaběra. Rady dźěłam tež z Bookii-pisakom a nalěpkami. Lěpšina pisakow je, zo sej móža ludźo, kotřiž hišće serbsce njemóža, swój hłós nahrawać a jón potom słyšeć. Tež z nalěpkami hodźa so najwšelakoriše wěcki wšědneho dnja “bookiizować“: Hdyž sej něchtó nalěpk na wěstu wěc zlěpi a sej zapřijeće za to sam natoči, započinaja tute wěcki “powědać“. W zwučowanjach, na přikład jako dialog, dadźa so cyle jednorje rozmołwy simulować. Mój dotal najwjetši projekt z Bookijom je “Serbšćina w muzeju“. Tu dźe wo to, wjesne muzeje ze serbskim awdijo-poskitkom wuhotować. Wosebje za muzeje a domizniske stwički w regionje, hdźež serbšćinu lědma słyšiš, je to spomóžne: Z tym serbšćinu tež tam žiwje dožiwješ.

Dalši srědk za nawuknjenje serbšćinje je wužiwanje radijo stacije w mojim běrowje w Přiwćicach. Tež tam smědźa so ludźo wuspytać a swójske přinoški produkować. Při dźěłanju so potom serbuje. “Klikń z myšku do pola a stłóč na record” je jenož jedna wěc kotraž so w našich zaběrach jewi. Na druhim boku skića wusyłane přinoški w lochkej serbšćinje ludźom móžnosć, rěč słyšeć abo samo lochke zwučowanja přewjesć. Dalši stołp mojeho dźěła je hudźba. Spytam ludźom w regionje w najwšelakorišich projektach moje serbske dudy zbližeć. A nic naposledk přewjeduju tež projekty ze spěwom.